به نقل از «ایرنا»

یادی از استاد محمدرضا لطفی؛ قلندر موسیقی ایران

تاریخ انتشار: ۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۶۷۸۲۳۶

به گزارش ایرنا، استاد محمدرضا لطفی نامی محبوب و پرطرفدار در ایران زمین بود، قافله سالار موسیقی اصیل ایرانی که نامش علاوه بر موسیقی با مردمداری گره خورده است و بدون شک از موثرترین چهره‌های موفق موسیقی ایران به شمار می‌رود که در ذهن مردم با «ایران ای سرای امید»، «کاروان شهید»، «برادر بی‌قراره» و «عشق داند» تداعی می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

پدر و برادر نخستین استادان قلندر موسیقی ایران

محمدرضا لطفی ۱۷ دی ۱۳۲۵خورشیدی در گرگان از پدر و مادری معلم و عاشق موسیقی متولد شد؛ از کودکی با خوانندگی و نوازندگی تار پدر و تار نوازی برادر به دنیای موسیقی ورود پیدا کرد و در این راه از راهنمایی‌های آنها بهره‌ها گرفت.

وی در گرگان تحصیلات عمومی‌ خود را گذراند و سپس برای فراگیری ساز تار راهی تهران شد و در هنرستان موسیقی ثبت نام کرد و نزد بزرگانی چون حبیب الله صالحی، علی اکبر شهنازی و حبیب الله شهبازی به آموختن موسیقی پرداخت و با دعوت حسین دهلوی به عنوان نوازنده تار در ارکستر صبا به فعالیت پرداخت.

کسب جایزه نخست موسیقی دانان جوان در سن ۱۸ سالگی

استاد لطفی در سال ۱۳۴۳ وقتی که ۱۸ سال داشت با کسب جایزه نخست موسیقی دانان جوان درخشید و در جامعه موسیقی ایران شناخته شد.

او سال ۱۳۵۲ موفق به ورود به دانشکده هنرهای زیبای تهران شد و سال دوم حضور در این دانشکده به عضویت گروه علمی دانشکده موسقی درآمد و زیر نظر استادانی چون نورعلی برومند، عبدالله دوامی و سعید هرمزی پرورش یافت و مدرک کارشناسی خود را با نوشتن رساله موسیقی آوازیِ ایران - مکتب اصفهان و تبریز کسب کرد و در همان‌جا به عنوان استاد دانشگاه شروع به تدریس کرد.

تشکیل گروه شیدا و چاووش درآغازین سال های پیروزی انقلاب

این استاد برجسته موسیقی کشور صاحب اندیشه ای هنرمندانه و مردم مدار بود که با جسارتی ستودنی از پیله شور و خلاقیت ذاتی خود به پروانگی تواضع و مردم دوستی دست یافت، استاد لطفی بخش مهمی از روند جریان سازی موسیقی سنتی این سرزمین کهن محسوب می‌شد که درآغازین سال های پیروزی انقلاب به راه اندازی و بنیانگذاری گروه شیدا، کانون فرهنگی و هنری چاووش پرداخت و گام ارزنده ای در تعلیم و بازنوازی ردیف های موسیقی ایرانی برداشت.

این قافله سالار موسیقی سنتی ایران همچنین در سال ۱۳۷۲ (مکتب خانه میرزاعبدالله یا همان هنرستان آزاد موسیقی) موسسه‌ای آموزشی را برای تعلیم ساز و آواز ایرانی با متد تاریخی آن یعنی سینه به سینه (شفاهی) تشکیل داد.

محبوبیت استاد لطفی در بین مردم و شاگردانش

استاد لطفی، که تمام زندگی‌ خود را تلاش، دقت و وسواس در موسیقی مقامی و ردیف به‌جا مانده از میراث‌داران موسیقی کهن و آموزش به شاگردان وقف کرده و عمرپر ثمر خود را با سازی از جنس شور و عرفان دمساز می‌نمود، هنرمندان بسیاری از جمله مجید درخشانی، صدیق تعریف، حمید متبسم و حسین بهروزی‌نیا را تربیت کرد.

از ماندگارترین و محبوبترین آثار استاد لطفی در ذهن مردم ایران می‌توان به «ایران ای سرای امید»، «کاروان شهید»، «برادر بی‌قراره» و «عشق داند» اشاره کرد.

آهنگساز و نوازنده ی چیره دست تار و سه تار ایرانی با هنرمندانی چون حسین علیزاده، پرویز مشکاتیان، علی‌اکبر شکارچی، محمدرضا شجریان، شهرام ناظری و هوشنگ ابتهاج همکاری های چشمگیری داشت و در کنار تار و سه‌تار، کمانچه، دف، نی و سنتور نیز می‌نواخت و به مدت 2 سال، ریاست پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران را بر عهده داشت.

برگزاری تورهای کنسرت در سراسر جهان

لطفی سال ۱۳۶۵ از ایران رفت و به فعالیتش طی سال‌های متمادی در خارج از کشور ادامه داد و با برگزاری کنسرت هایی در سراسر اروپا و آمریکا از جمله در سوئد، بلژیک، سوئیس، ایتالیا و آمریکا یکی از مفاخر شناخته شده موسیقی اصیل ایرانی شد و و هر جا سخن از هنر موسیقی ایرانی بود نام این استاد پرآوازه می‌درخشید.

اما میل همیشه بازگشت آنقدر در وجود او زنده بود که بالاخره سال ۱۳۸۵ به ایران برگشت و با تربیت شاگردانی در مکتب خانه میرزا عبدالله و ثبت آثاری در مؤسسه آوای شیدا به فعالیت هنری خود ادامه داد.

سرانجام استاد

استاد محمدرضا لطفی صبح روز جمعه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۳ خورشیدی بر اثر بیماری سرطان در ۶۷ سالگی در بیمارستان پارس تهران چشم از جهان فرو بست و صبح دوشنبه ۱۵ اردیبهشت ماه در شهرستان گرگان با حضور اقشار مختلف مردم و شماری از مسوولان تشییع و طبق وصیتش در زادگاه خود"محله سرچشمه، لاله سیزدهم خیابان شهدای گرگان" به خاک سپرده شد.

استان‌ها گلستان ۰ نفر برچسب‌ها محمدرضا لطفی گرگان گلستان موسیقی

منبع: ایرنا

کلیدواژه: محمدرضا لطفی گرگان گلستان موسیقی محمدرضا لطفی گرگان گلستان موسیقی محمدرضا لطفی موسیقی ایران استاد لطفی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۶۷۸۲۳۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تماشای یک منظومه عاشقانه و انسانی در تهران/ چرا کارگردان شدم؟

پیمان خازنی آهنگساز و نوازنده موسیقی ایرانی که این روزها پروژه موسیقایی نمایشی «مجنون آن لیلی» به نویسندگی محمود توسلیان را در تالار حافظ به صحنه برده اسن در گفت‌وگو با خبرنگار مهر درباره انگیزه های خود برای به صحنه بردن این اثر که به نوعی چندمین تجربه او در حوزه تلفیق موسیقی و نمایش محسوب می شود، توضیح داد: زبان و ادبیات فارسی غنی‌ترین ثروت ما ایرانیان است و پرداختن به متون کهن فارسی، یک مراجعه درست در راستای ساختن دنیای جدید برای اقوام ایرانی محسوب می‌شود. در این راستا منظومه «لیلی و مجنون» حکیم نظامی گنجوی به قدری غنی است که به جرات می‌توان آن را بزرگ‌ترین منظومه عاشقانه در ادبیات جهان دانست.

وی افزود: از زمانی که با این شاهکار آشنا شدم هربار که به سراغش می‌روم، ظرفیت تازه‌ای در آن پیدا کرده و تشویق می‌شوم از زاویه‌ای دیگر به آن بپردازم. «لیلی و مجنون» هنوز برای من تمام نشده است. پرداختن به چنین آثاری کار دشواری است؛ چراکه بیش از هر چیز در این زمینه باید برداشت درستی از مخاطب داشت و این مهم به راحتی میسر نیست.

این آهنگساز بیان کرد: شناخت جهان شاعر و مطابقت آن با سلایق متعدد مخاطب امروزی از طرفی و بازنویسی اثر به زبان امروز از سوی دیگر کار سختی است. رسیدن به این مرحله تازه بنا نهادن سنگ اول است. پس از آن باید به سراغ موسیقی رفت. موسیقی ایرانی ظرفیت‌های فراوانی دارد و همراه ساختن آن با گستره وسیع شهر ایرانی نیازمند دقت بالایی است. البته با توجه به اهمیت آشنایی کارگردان با ظرافت موسیقی ایرانی، خودم کارگردانی نمایش را برعهده گرفتم که امیدوارم در این کار بتوانم اندازه‌ها را رعایت کنم. البته آثار پرفروش معمولا جنبه ادبی و فرهنگی را به ناچار قربانی گیشه می‌کنند اما ما در «مجنون آن لیلی» به دنبال دوسر برد هستیم.

خازنی در بخش دیگری از صحبت های خود تصریح کرد: «مجنون آن لیلی» پر از رنگ و لایه‌های درونی و بیرونی است. به عبارتی درونش فلسفی و بیرونش عاشقانه است و نمایشنامه این ابزار را در اختیارم گذاشت تا لایه‌ها برای سطوح مختلف سنی و فکری جاگذاری شود. طراحی لباس و طراحی نور نیز ۲ رکن مهم صحنه‌اند. با این ابزار تلاش کردم که رویا تولید کنم

وی در پایان اظهار کرد: البته من این کارها را یک رشته منظم می‌بینم؛ این رشته تالیف که توسط یک آهنگساز کارگردانی می‌شود، به زودی حضور آهنگسازان جوان را در پی خواهد داشت. ضمن اینکه معتقدم آهنگسازی به دلیل انتزاعی بودن از کارگردانی دشواری‌های بیشتری دارد و امیدوارم علاقه‌مندان به این موضوع توجه بیشتری داشته باشند.

پروژه موسیقایی نمایشی «مجنونِ آن لیلی» به نویسندگی محمود توسلیان، آهنگسازی طراحی و کارگردانی پیمان خازنی، تهیه کنندگی ساسان سالور و حمیدرضا علی نژاد، روایت رشید کاکاوند، خوانندگی هادی فیض آبادی (با همراهی زهره فیروزی و امید نصری) و بازی عمار تفتی، زهره فیروزی، ملیکا شهاب، رز ایزدی، سپیده موسوی، علی تیمور فامیان، آتنا قرایی، سیما نوروزیان روزهای چهارشنبه، پنجشنبه و جمعه ساعت های 18:30 و 21 در تالار حافظ تهران میزبان مخاطبان است.

کد خبر 6096120 علیرضا سعیدی